Kurbağa hakkında bilgiler arayan bir kişinin ilk etapta bilmesi gereken; çeşitliliği en yüksek olan bu türün, 33 alt gruba dağılmış binlerce türünün bulunduğu olmalıdır. 1990’ların başından beri doğada göremediğimiz ve konunun uzmanlarınca soyunun tükendiği kabul edilen Altın lakaplı Kurbağa, türünün en şanssız bireylerindendir. Hem karada ayrıca da suda sorunsuzca yaşayabilen bu hayvanlar, iki yaşamlılar (Amphibia) sınıfında toparlanır.
Tatlı sularda; derelerde, göl kıyıları ve bataklıklarda yaşasalar da denizde yaşayanlarına rastlanmaz. Çıplak ve tıknaz vücutludurlar. Kuyrukları bulunmaz. Uzun arka bacakları sıçramak için yaratılmıştır denilebilir. Yetişkin bireyler akciğerleri ile, larvaları ise solungaç desteğiyle solunum yapar. 10 yıla kadar yaşayabilirler, hatta 40 yıl yaşayanları dahi görülmüştür. Su-kara-göl-ağaç, petekli ve son olarak da Amerikan öküz kurbağası literatürdeki en bilinen türlerdendir.
Üçgene benzer kafalarıyla dikkat çeken, pörtlek gözlü kurbağaların çoğunluğu üst çenelerinde dişlere sahiptir. Ön bacaklarında 4, arka bacaklarında ise 5 adet parmakları bulunur. Suda yaşayan türleri zihinlerde öne çıkar. 15 cm’e kadar ulaşabilen boyları vardır. Ucu yapışık dilleri uzun ve geriye kıvrıktır. İleriye hızla atılarak bu şekilde böcek avlayabilirler. Deri üzerinden solunumları oldukça kuvvetlidir. Böcek, solucan ve sümüklü böcekler menülerinde ilk sıradadır. İşitmede de son derece duyarlıdırlar. Hatta diyebiliriz ki işitmeleri görme duyularından çok daha hassastır.
Dış kulakları bulunmasa da hareketli avlarını yapıları gereği fark ederler. İnce ve çıplak derilerinde mukus ve zehir bezlerini görebilirsiniz. Derisi tamamen kurursa, vücuttaki gaz alışverişi de duracağından; kurbağa dostumuz boğularak ölür. Bu yapışkan rahatsız edici bir sıvıdır ve vücutlarını su kaybına karşı korumaya yarar. Bunun için ıslak, gölge yerleri sever ve ararlar. Derilerindeki zehir özellikle çocuklar için tahriş edici olabilir. Kuşlar ve yılanlar bu zehirlerinden gariptir ki etkilenmezler. Kara kurbağaları gündüz gizlenir ve gece avlanmaya çıkar.
Kurbağa Hakkında Bilgiler
Kara kurbağaları doğal ortamlarında saldırı altındayken derisindeki siğillerle bir nebzeye kadar korunur. Siğillerden salgıladığı süte benzer sıvı, düşmanlarının mukoza zarlarını tahriş etmeye yarar. Bu savunma tertibatı, doğadaki her canlıya ise etkili değildir. Kara kurbağaları kış uykusu için, tek yahut gruplar halinde toprağın gevşek yerlerine gömülmeyi severler.
Ormanlardan ziyade açık yerleri ararlar. Kalın derileri sıcağa ve kuraklığa dayanıklıdır. Martta kış uykusundan uyanmaya başlarlar. Erkek kurbağalar su yakınlarına giderek, dişileri sesleriyle çağırırlar. Her erkek sırtına bindiği dişiyi suya indirir. Kış uykusunu yalnız veya gruplar halinde çamur ve bataklıklara gömülü halde geçirirler.